Mads Doss
Tekst: St. St. Blicher, 1842 Melodi: Folkemelodi Mads Doss han war en
kon koltringsknæjt,
han gek mæ foeren i hien, imell så slow han lyng te en bejt, imell så band han åu vien en liim te hans muer, å så sang han imell, di hoer ed så vit, nær han tow te å hwell: La la luh - la la lih - kom! så skal a bih, la la luh - la la lih - kom! så skal a bih. Mett Kølvro war en
kon stonthostøs, gek åsse mæ foeren i hien, å somti hun swedt, å somti hun frøs, den drywwen slet ett hun ku li en. Hon snøwsed imell, få hin dawwen wa lång, iwessomda tahrt hon sin klukker, å sang: La la luh - la la lih - kom! så skal a bih, la la luh - la la lih - kom! så skal a bih. |
Å somti di mødtes så
his å så hæhr,
od mælmad, å språkked så knøwt da, å let om let fek di hwerranner så kjæhr: Jen kam, næ den åhn ga en hwøwt da. Å næ di had ett, gek di hwæ te sit hjaer, å sang, så de gjall owwe mosser og kjaer: La la luh - la la lih - kom! så skal a bih, la la luh - la la lih - kom! så skal a bih! Såen gek da en
sommer, å da gik flier.
Lieg kjærrester så de fann o da. I hien kam di no ikke mier, men hjemm ve hweranner di lo da. Å så bløw di gywt å behøwd ett å sønng, som fahr di had gjow, i de båreste lønng: La la luh - la la lih - kom!
så skal a bih, la la luh - la la lih - kom! så skal a bih! |